Lonkele

En weer door.

Energie

Work work work part 2 Nu een maand in 2021 is er al weer veel aan de hand geweest. Ik mag 40 uur werken. En omdat ik "essentieel" ben mag ik op kantoor werken. Ik besef mij zo goed dat dat een geschenk is. Want elke dag structuur maakt het voor mijn drukke hoofd en voedingsschema zo fijn om te werken. 90 procent van de tijd heb ik mijn hoofd onder controle. Maar 10 procent schiet ik nog wel eens door. En die dagen heb ik gelukkig collega's op afstand die mij daarbij steunen. Daarbij weten de meeste wat ze moeten zeggen om daadwerkelijk mij te laten "uitzoomen" en na te denken. Ook weten ze welke dingen ze niet moeten zeggen omdat dat hetzelfde werkt als een fles cola waar je een mentos in gooit. Maar ook ik ga wel eens voorbij aan mensen die t beste voor mij willen. Dan neemt mijn "verkeerde" mindset mijn doen en laten over. En de dag erna besef ik wat ik had móeten doen.Dit geldt overigens ook voor de mensen om mij heen..k bof zo! ♡Maar goed, het 40 uur is erg wennen. Maar ik vind het zo fijn. Er komen aankomend jaar nog 3 momenten aan waarbij ik teruggeslingert ga worden in de wereld van angst, onzekerheid. Ook wel kanker genoemd.Dat is in maart mijn jaarlijkse controle, in juli mijn "remissie" datum en in oktober de controle voor de hormoontherapie. Vorige week heb ik mijn laatste botversterk infuus gehad. Die krijg je omdat de hormoontherapie osteoporose kan veroorzaken. De medewerkster van de prikservice was al eens eerder geweest, dus het was een gezellig avondje. Waar ik bij de eerste keren vaak moest huilen omdat het infuus mij terugslingerde naar de tijd dat ik maanden chemotherapie kreeg, hebben we nu vooral gelachen. Met oog op de andere mindset, het avontuur van healthy for me met het na-traject. Ga ik nu na 2 maanden ein-de-lijk goed. Ik vergeleek de mindset laatst met de snaai in harry potter. Je ziet m, je weet hoe je m moet pakken en wat het resultaat ervan is, maar hij is lastig te pakken #nerdalertEn nu heb ik m, en gaat t lekker snel. Het doel is met mijn verjaardag (eind mei) lekkerder in mn vel te zitten ongeacht wat de weegschaal zegt. Ik zit momenteel bedolven onder kat naar de K van Karlijn te kijken. Ze komt iemand op straat tegen die zegt, "hou je sterk". Na 4 jaar krijg ik daar nog steeds jeuk van haha het is een feest van herkenning het programma. Ook zij is vreselijk nuchter eronder met af en toe overheersende angst die je overvalt. Ik kan me ook zo voorstellen dat lotgenoten zich totaal niet met de serie kunnen meten en de manier waarop het wordt tentoongesteld ook niet passend vinden. Maar wel of geeb lotgenoot. Het is echt genieten. Zowel als omstander, als patiënt zelf..

En dan zijn we ineens op de laatste dag van het jaar.Van mij geen recap. Jullie hebben het een half jaar kunnen volgen.Wel ben ik benieuwd wat er in 2021 gaat gebeuren. Niet alleen qua corona maar ik ben dan bijvoorbeeld benieuwd hoelang het duurt dat ik geen 2020 meer typ. Of er nog sneeuw komt..De afgelopen dagen waren hectisch, gezellig en soms wat frustrerend. Maandag toch eindelijk een test gedaan, ik zeg eindelijk omdat ik het sinds de uitbraak nooit heb gedaan/nodig gehad.Maar ik werd natuurlijk tijdens een potje bierpong met kerst, ineens knetterverkouden. Tegenwoordig kun je natuurlijk nergens van uit gaan. Dus mb verantwoordelijkheid genomen en zo'n staaf mn neus in afgelopen maandag. Ik was werkelijk binnen 5 minuten weer buiten. En dan wachten he, binnen. Ik keek als een berg op tegen de eventuele "soa"  rondje. Zo van, eh ja ik heb het, jij misschien ook!! Maar ik kreeg s avonds al de uitslag en die was gelukkig negatief. Vanavond oudjaarsavond. Zonder knallen, zonder knuffelen. Zonder grootse terugkijk, wel de wens voor een enorme mooie vooruitkijk..De hoop elk jaar weer die staatsloterij te winnen.Meer werken. Meer cursussen en meer plezier.We gooien m dicht 2020. We sluiten m af met vrienden. Morgen 1-1 hebben we gewoon al 4 jaar verkering. 4 jaar! 

4 jaar verder

De dinsdag zat ik al heel de ochtend klaar met mn telefoon voor de uitslag van het bloedprikken.

01.11.2020

Terwijl ik dit schrijf lig ik op de grond,  en probeer ik beweging te krijgen in mn onderrug. D i e d o e t z e e r! Zelfs zo erg dat ik als een soort van quasimodo door de dag ga. Het begon bij het sporten dinsdg. Waarschijnlijk een verkeerde beweging gemaakt met dat oude lijf van mij haha. Woensdag voelde ik het lichtjes, donderdag kon ik bijna niet lopen. Zo'n rugpijn die uitstraalt naar je heupen en benen. Elke beweging voelt alsof je onderrug als een pudding in elkaar gaat zakken. Remedie: blijven bewegen. Donderdag avond kon ik weer bewegen. Vrijdagochtend naar de fysio. Met zn magische werkwijze was het zo goed als weg. En toen ging ik bij een kennis helpen met grote schoonmaak. En bam, hier lig ik weer.Met dit soort dingen is er een fenomeen dat 'het kankerspook' heet. Dat betekent zoveel als: pijn in je hoofd? Hersentumor. Pijn in je ribben? Uitzaaiingen. En zo ook met deze rugpijn, ook omdat die eerder genoemde persoon dichtbij mij last van heupen had die maar niet wegging. Waarna de Uitzaaiingen in de botten bekend werd. Het heeft echt alle mindset nodig om dat spook geen podium te geven. Proberen te beseffen dat het aan het bankhangen/verkeerde beweging of houding ligt. Maar hij zweeft in mn gedachten. En ook ik merk door de corona en daarmee de zorgafschaling dat ik mijn spook sneller probeer weg te jagen. Moet er ook bijzeggen dat ik de rugpijn herken van eerder. En kan dat dan weerleggen aan die situatie.

LockdownMet verbazing zat ik te luisteren naar de persconferentie. Niet omdat ik het nou onzin vind wat ze zeggen, maar het feit dat er zo weinig duidelijkheid is. Dit is mijn mening he. Ik heb braaf mondkapjes in mn tas en hou de 1.5 meter aan.Hij heeft het over een gedeeltelijke lockdown. Mensen blijf thuis etc. Mijn geluk is wel dat het voor mij en mijn moeder noodzakelijk is om op kantoor te komen. We moeten logischerwijs de post uit de bus halen en verwerken. Ik snap heel goed dat ik daarmee in een "luxe positie" zit.Maar alsnog werk ik het grootste deel thuis.De mondkapjes zijn nog niet verplicht maar hier waar ik woon is veel vergrijzing, dus ik draag ze al wel.  Maar wel een zwarte of een ander leuk kleurtje,  anders voel ik me zo'n verdwaalde zuster :)TROUWENS! Ik ben eens gaan tellen hoeveel blauwe mondkapjes ik onderweg op de grond tegenkom als ik naar mijn werk fiets... Serieus jongens. Een afstand van 5 km, heb ik er 13 geteld. Gewoon in het gras, bosjes en de sloot.  Waarom niet gewoon in je zak ofzo. Maar goed. Ik ben hier niet om op te voeden. Maar t slaat natuurlijk nergens op.Ik heb niet zo'n lekkere week gehad. En ik denk dat dat te maken heeft met de omschakeling van het weer ofzo. Of misschien wel de nieuwe maatregelen.

LerenLerenLeren

Bully-bakken

Lucy

19-09-2020

In navolging van het vorige verhaal, ik heb een thuiswerkplek, en ik ben zoooo blij. in een eigen kamer, waar de deur dicht kan. heerlijk ook als ik in maart aan mn studie ga beginnen.

06-09-2020                        

Ik merkte dat het vocht van de operatie weer op de plek van de lovehandles ging zitten. Dus ik draag tegenwoordig dubbel-gelaagd-synthetische-hel. Zowel dag als nacht. Ik probeer het te zien alsof ik gewoon de hele dag geknuffeld word, en prijs mijzelf gelukkig dat het geen 36 graden meer is.Ik heb maandag heerlijk gezwommen. Kan nog niet heel enthousiast de borst of rug crawl doen, maar, ik kom vooruit! Laat ze maar lekker naar mn blauwe plekken kijken. Maakt me niets!Ik kom ook alweer aan de 10000+ stappen per dag, dat is wel een goed teken!Ruim 3 jaar geleden is mijn linker borst geamputeerd.Ik kan mij zo voorstellen dat dit voor sommigen lastig is om te lezen omdat ik er erg "makkelijk" over praat en schrijf.Voor mij was het een verademing dat hij er af ging. Door de amputatie werd bestralen van het menu afgegooid. Plus, persoonlijk had ik moeite met het idee dat er een borstbesparende operatie uitgevoerd zou worden omdat het in mijn hoofd niet rijmde. Kort door de bocht: als hij eraf is, is de kans op terugkeer minder. (Met de kennis van nu, weet ik natuurlijk ook dat dat niet een ding is om blind op te varen)De dag dat ik de operatie had,  3 juli 2017, was ik niet eens zenuwachtig. Wellicht ook omdat ik bij de plastische mocht kiezen " wil je groter, kleiner of dezelfde maat" nou ehmmm doe maar wat jij denkt dat goed is. Dat resulteerde in wakker worden met de rechterkant ongeveer 2x zo groot als dat het was. De linkerkant was zo goed als plat.. dus het verschil was enorm! Maar, de rechterkant was een voorbode voor hoe het zou worden.

30-08-2020 

23.8Ik heb bewondering voor de mensen die dit doen zonder medische redenen. haha Dat is verder niet aan mij natuurlijk, maar de frase ; wie mooi wil zijn moet pijn lijden, die gaat wel op ja.Verder zijn de plekken waar wat is gedaan bont en blauw, en is dag en nacht een soort synthetisch-korset-drukpak ook geen pretje. Maar genoeg geklaagd.

Weekendje weg

Nog een week!

04-08-2020

02-08-2020 

Het heeft even wat voeten in de aarde gehad, maar mijn operatie datum staat vast. 18 augustus. MET een slag om de arm, want uiteraard als er iemand een plastische chirurg nodig heeft met spoed omdat hij aan het zoenen is geweest met Asfalt, dan word ik verschoven.

Ik heb in eerder blogs al aangegeven dat ik ziek ben geweest. Ik zal daar nu iets meer over uitweiden.

Healthy for me, the YEAR after.                                                     

Groente en fruit

Maart 2020